Wiertła ślimakowe zazwyczaj wiercą czystsze otwory o gładszych bokach i mniejszym odpryskiwaniu. Są powszechnie stosowane do ogólnego wiercenia w drewnie w budownictwie, stolarstwie w ogrodnictwie i wielu innych dziedzinach. Wiertła łopatkowe mają bardziej szorstkie boki i dlatego są używane do obszarów, które zostaną pokryte. Na przykład wiertła te są często używane podczas instalowania przewodów elektrycznych lub rur wodociągowych przez ścianę, ponieważ otwory zostaną lepiej pokryte.

Konstrukcja stanowi znaczącą różnicę między tymi dwoma bitami. Świder to wiertło spiralne z gwintowaną końcówką z przodu i dwoma dłutami na każdej końcówce. Dłuta te odpowiadają za planowanie drewna. Bity łopatkowe są płaskie. Potrzebują wygodnej konstrukcji w kształcie łopaty lub wiosła, z dwoma ostrymi krawędziami na każdym końcu i zaostrzoną, niegwintowaną końcówką prowadzącą.

Wiertła ślimakowe wymagają docisku w dół podczas wiercenia, dzięki czemu są wygodniejsze. Końcówka gwintu ściąga wiertło w dół i tworzy automatyczny mechanizm napędowy, który działa natychmiast, nawet jeśli jest to jedynie nacisk wiertła w dół. Bity łopatkowe mogą mieć ostre końcówki, ale nie mają gwintów, więc nie wbijają się same. Chcesz więc kopać szybko, z większą siłą skierowaną w dół. Wiercenie przy użyciu wyłącznie obciążenia wiertła może zająć krótki czas.

Dzięki spiralnej konstrukcji świdry nadają się do precyzyjnego wiercenia. To pokazuje, że wykopią otwór o tej samej szerokości podczas cięcia prosto lub pod kątem. Gwintowana końcówka mocno wgryza się w drewno, zatrzymując ruch, umożliwiając bardzo precyzyjne cięcie. Dostępne są wiertła łopatkowe do niestandardowych nawierconych kształtów i rozmiarów. Narzędziem można łatwo regulować kąt na początku lub w trakcie wiercenia, co pozwala na wykonanie otworów stożkowych lub otworów o mniejszej/większej szerokości niż ostrze płaskie.